Nasze kanały w innych serwisach:
Personal information
- O autorze:
Marcin Wolski – polski pisarz, dziennikarz i satyryk.
History
- Member for
- 13 years 27 weeks
Artykuły autorstwa Marcina Wolskiego:
III
Kapliczki wieszczów zjada grzyb
tragicznej niepamięci
w żarnach historii nowy byt
zyskują nawet święci.
Szczęśliwcy umierają młodo
śmierć nie jest najtrudniejszą próbą,
Los gdy ukarać pragnie srogo
każe żyć nazbyt długo!
(...)
Broniewski - polskie czapkowanie,
choć wcześniej się wznosiło lance,
o czym naprawdę mówił z Janem
w więzieniu na Łubiance?
I co czuł w piersi, oprócz...
II
Jakich fraz szukać, jakich użyć rymów,
dla spisania pragnień, zamiarów i czynów,
dla wyplucia bólu, ironii i trwogi,
tylko żarty?
Dziś żarty wyciągnęły nogi,
uderzyły w kalendarz,
poszły na usługi,
tworzyć żarty?
O nich? !
Znaczy móc polubi...
Tu Trzech Wieszczów mało,
nawet razem z Fredrą,
wszyscy piszą,
w ustępach,
w windach,
tam gdzie ciemno...
Półślepej wściekłości tryskaj...
I.
Nie ma krzyczących murów
i w klapie Matki Boskiej,
stuku dalekopisów
w gmachu na Mokotowskiej ,
zdyszanych zebrań ,
czekanych wieści ,
występów, w klubach i stołówkach -
szary dzień jak ciasto się miesi
normalna bezsensu dniówka...
Gdzie ci wszyscy młodzi wariaci
z demograficznego wyżu
o twarzach jak u Grottgera -
w Wiedniu, czy w Paryżu?
Ktoś na wsi interes otwiera
ktoś paczki...
IV
Cmentarze - miasta szal zielony
teatr totalny i prawdziwy.
Wciąż więcej martwych tam znajomych
i więcej nieznajomych żywych...
Umiera zwykle się jesienią,
a jeśli nawet pora inna,
to zawsze musi pachnąć ziemią,
musi wilgotno być i zimno.
Ciepłe są tylko cmentarzyki
na wsi, w zapasce brzózek wąskich
Tam spokój w litość traw zaszyty...
Inaczej Bródno, czy Powązki,
Wólka Węglowa...
V
Noc sierpniowa, jak dziewczyna w ramionach
zawsze lat ma najwyżej dwadzieścia
ziemia wonią pokosu zemdlona,
księżyc, wielka kusząca czereśnia.
Noc upalna, noc oszalała
i pozornie normalne dni
coś się budzi, coś się rozpala,
ziemia drży!
Jak ci młodzi, czują przez skórę
puls nerwowy, żywy sejsmograf,
gdy napięcie mknie stromo w górę,
jak na mapie Wisła i Odra.
Kozakiewicz pokazał...
Na morzu wspomnień kroków ślady
zaciera dzień po dniu,
już nie wrócimy nigdy tu
gdzie nas zaskoczył świt pobladły.
Zimny jak cios
komendą w twarz...
Byliśmy. Nie ma nas.
Lustra czernieją, uciekając w głąb ram i ścian
jak w czasu studnie,
dopiero co było południe
a tu już wieczór -
siwy pan.
Za młodość piją kwaśne piwo
dzielni młodzieńcy po czterdziestce
udają, że wciąż niosą drzewce...