Kapliczki wieszczów zjada grzyb
tragicznej niepamięci
w żarnach historii nowy byt
zyskują nawet święci.
Szczęśliwcy umierają młodo
śmierć nie jest najtrudniejszą próbą,
Los gdy ukarać pragnie srogo
każe żyć nazbyt długo!
(...)
Broniewski - polskie czapkowanie,
choć wcześniej się wznosiło lance,
o czym naprawdę mówił z Janem
w więzieniu na Łubiance?
I co czuł w piersi, oprócz czkawki
wśród pustych kart papieru,
gdy go dopuszczał do słuchawki
namiestnik Belwederu...
Nie każdy los Miłosza wybrał
nie każdy Borowskiego,
nad MDM czy na Wigrach
dziś krąży dusza Gałczyńskiego?...
A inni - jakąż maja cenę
ich rymy,
rytmy,
schodków
tupet
De mortuis non nisi bene
a może raczej
a ch...wam w d...?
(...)
Na dnie retorty fuzla osad
i niepamięci kurz,
nie ruszy ziemskiej bryły z posad
tragiczny gracz lub tchórz...
Choćby miał postać senatora,
lub tylko słuch Macrotta,
gdy brakło czasu by odwołać
cyrograf zapisany w zwrotkach.
Ja wiem Picasso, Aragon,
ja wiem Neruda, Wells...
Lecz również kanał Wołga- Don
i tundry wielka biel.
A pamięć? Gdzież się duch kołacze -
stare komórki i pawlacze.
skrytki co się przydają znowu?
Ufa się ziemi,
rzadziej słowu!
(...)
Czy kochać was czy nienawidzić,
za waszą wiarę w postęp
tragicznie, słabi, bojaźliwi
co stosem
lub kompostem?
Czerwonych mszy koncelebranci
ze zbrodnią w cichej zmowie,
tragiczni, śmieszni, zapomniani
mych rymów mdłych -
Mistrzowie.
(...)